Nie trzeba chyba nikogo przekonywać do tego, że dzieci uwielbiają dostawać prezenty i upominki, i że bardzo często najważniejszym punktem jakiejś uroczystości jest dla nich właśnie ten moment, w którym będą mogły odebrać należne im prezenty i podarunki. Niektórzy uważają, że należy jakoś korygować w dzieciach takie tendencje, ponieważ jeśli się one utrwalą, to dziecko wyrośnie na małego materialistę, dla którego prezenty są ważniejsze od nastroju i bliskości kochanych osób. Szczerze powiedziawszy, uważam takie stanowisko za zbyt radykalne, a ponadto niezbyt rozsądne: wydaje się raczej, że owo upodobanie do prezentów i upominków jest stałą i jak najzupełniej naturalną dyspozycją dziecięcego umysłu, a ponadto, że nie ma żadnych przekonywających racji, dla których należałoby podejmować próby mające za cel jakąś ową dyspozycję skorygować lub nawet całkiem wykorzenić. Jeśli już chcemy coś zrobić, to postarajmy się raczej o to, aby prezenty jakie dajemy naszym dzieciom były czymś naprawdę cennym i wartościowym, a nie tylko głupią zabawką, która po paru tygodniach zostanie przez dziecko odrzucona w kąt.
