Z pewnością wiele osób zna schemat życia i wkraczania w dorosłość. Pierwszym oderwaniem od rodzica jest najczęściej wysłanie dziecka do przedszkola. To pierwszy etap, gdzie spotyka się on z dużą grupą rówieśników, kształtuje pierwsze cechy charakteru, nawiązuje przyjaźnie. Przedszkole nie jest jeszcze na tyle wymagającym etapem, aby dziecko zaczęło poznawać zalążki dorosłości. Przeważa tam zabawa, integracja z rówieśnikami i nauka podstawowych rzeczy. Następnym etapem w życiu jest szkoła podstawowa. To kolejne zderzenie z innym środowiskiem, nauka nieco bardziej skomplikowanych zagadnień, poznawanie nowych ludzi. Wolnego czasu jest wciąż dużo, choć pojawiają się pierwsze pozalekcyjne obowiązki. Dziecko może jednak nadal korzystać z wakacji i stosunkowej swobody, ponieważ w pierwszych klasach lekcje nie trwają zbyt długo. W dzisiejszych czasach mamy do czynienia niejako z powrotem do przeszłości, gdzie za sprawą reformy edukacji powrócono do ośmioklasowej szkoły podstawowej. W związku z tym ostatnie lata popularnej podstawówki wiążą się z wchodzeniem przez dziecko w wiek młodzieńczy.
Po ośmioklasowej podstawówce przychodzi czas na szkołę średnią. Obowiązków jest zdecydowanie więcej, pojawia się nauka do matury. Ostatnie klasy to również dla wielu czas podejmowania pierwszej pracy. Z takiego rozwiązania korzystają w szczególności osoby, które zamierzają skończyć edukację z wykształceniem średnim. Niemniej jednak, większa ilość obowiązków, pierwsze miłości, czy imprezy potrafią absorbować czas. W dużej mierze konsumpcja czasu nadal polega na rozrywce. Nic dziwnego, w końcu to etap wkraczania w dorosłe życie.
Po skończonej szkole średniej i zdaniu matury duża część osób decyduje się podjąć dalszą naukę na studiach w celu zdobycia wyższego wykształcenia. Czas studiów często łączony jest z pracą. W takim przypadku osoby pracujące najczęściej są zatrudnianie na podstawie umowy zlecenie, w związku z czym nadal nie mogą mówić o sobie pracownicy, a jedynie zleceniobiorcy. Na tym etapie pojawiają się pierwsze pytanie, jak wyliczyć dni urlopu. Odpowiedź może być jednak mało satysfakcjonująca. O ile w umowie nie zaznaczono, że zleceniobiorcy należy się daną liczba dni urlopu, wówczas pytanie jak wyliczyć dni urlopu nie ma najmniejszego sensu. Zleceniobiorca nie posiada bowiem prawa do urlopu.
Kończąc studia i uzyskując wykształcenie wyższe czy to licencjackie, inżynierskie, czy magisterskie, większość osób marzy o znalezieniu stabilnego zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Nie ma w tym nic złego. Mowa już bowiem o dorosłych osobach, które często mają rodziny, bądź planują jej założenie.
Umowa o pracę daje pracownikowi więcej przywilejów w porównaniu ze wspomnianą wcześniej umową zlecenie. Pytanie jak wyliczyć dni urlopu wydaje się zasadne. Warto zaznaczyć, że ilość dni urlopu zależy od przepracowanych lat, czy odbytego toku nauki, w związku z czym niektóre osoby mogą niemiłe rozczarować się na początku swojej kariery zawodowej.
Podstawowy wymiar to 20 dni w roku, jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat. Drugi próg wynosi 26 dni i ma odzwierciedlenie dla osób zatrudnionych powyżej 10 lat.
Wspomniano wcześniej, że istotny jest również przebieg edukacji. Aby uzyskać prawo do 26 dni urlopu nie trzeba wcale pracować 10 lat. Przykładowo, osoba kończąca studia ma wliczone niejako z automatu aż 8 lat pracy. Oznacza to, że absolwent uczelni musi przepracować tylko pełne dwa lata, aby uzyskać prawo do 26 dni urlopu w roku.
Często również pojawia się pytanie odnośnie tego, jak wyliczyć urlop wówczas, gdy nie jesteśmy zatrudnieni pełny rok. Pojawia się pytanie, jak wyliczyć dni urlopu, czy taki urlop przysługuje, a jeśli przysługuje to na jakich zasadach. Oczywiście, urlop przysługuje, a wszystko reguluje dokument, jakim jest kodeks pracy. Urlop w przypadku, gdy pracownik nie jest zatrudniony przez pełny rok kalendarzowy wylicza się proporcjonalnie do przepracowanych miesięcy. Jeżeli pracownikowi przysługuje prawnie 20 dni urlopu w ciągu roku, a został zatrudniony w trakcie roku, musi użyć kalkulatora, bądź wykonać takie obliczenia w glowie. W takim przypadku dwadzieścia dni urlopu dzieli się na liczbę dwunastu miesięcy, a następnie mnoży przez liczbę przepracowanych miesięcy. Wynik daje odpowiedź na to, ile urlopu przysługuje pracownikowi.
To wszystko, o czym była mowa odnosi się do urlopu wypoczynkowego. Wśród tych dni urlopu wypoczynkowego pracownik ma cztery dni urlopu do wykorzystania na żądanie. Nie oznacza to, że urlop na żądanie podwyższa podstawę urlopu. Spośród tych 20 przykładowych dni cztery są do wykorzystania na żądanie, czyli krótko mówiąc w każdym czasie. Wystarczy poinformować pracodawcę, że jutro nie będzie go w pracy, a urlop ten wykorzystuje na żądanie.
Sytuacja ta jest korzystna choćby dla matek, czy ojców dzieci. Rodzice nigdy nie są w stanie przewidzieć, kiedy dziecko zachoruje i zajdzie konieczność wizyty u lekarza. To właśnie na takie wyjątkowe sytuacje pracownik ma do wykorzystania urlop na żądanie.
Jak widać z powyższego, pojęcie jak wyliczyć dni urlopu nie jest wcale tak skomplikowane. Z pewnością wiele osób pracujących ma te obliczenia w małym palcu i doskonale wie, kiedy należy im się urlop. Problemy z obliczeniem mogą mieć osoby wchodzące na rynek pracy, chyba że ukończyły studia o profilu finansowym. Niemniej jednak widać, że problem urlopu nie należy do skomplikowanych. Warto jednak zauważyć, że przejście od wieku dziecka do dorosłości może często być szokiem. Pojawiają się zobowiązania związane z pracą, rozliczenia podatkowe, własną rodziną. Często przychodzą chwilę zmartwienia o to, jak zapewnić dobrobyt rodzinie. Wiele osób ma również kredyty, nierzadko hipoteczne, w związku z czym muszą w pewnym sensie martwić się o przyszłość. Takich problemów nie mają dzieci, dlatego też jest to ich szansa na wykorzystanie czasu na zabawy, czy imprezy zanim wkroczą w dorosłe życie i poznają na czym tak na prawdę ono polega. O urlop ciężko również prowadząc własną firmie, o czym wiedzą przedsiębiorcy.
